10 maanden aan boord

10 maanden aan boord van de Global Mercy

Terwijl ik een paar eieren om de beurt open tik en in de pan doe zie ik dat Noah aandachtig staat te kijken hoe de eieren veranderen van substantie. Op dat moment besef ik dat ze dit zelden ziet omdat ons eten altijd kant en klaar is!
Meehelpen om deze keer de eitjes zelf te bakken wil ze wel, natuurlijk waarom ook niet! Een gezellig en eenvoudig moment.

Noah zit in inmiddels in grade 3 (groep 5)  bij Miss Sarah en Fleur zit in grade 2 (groep 4) bij Miss Grace en Eliv zit in de Preschool (peuter kleuter groep) bij Miss Cheryll. Alle drie genieten ze van de vele lessen en variaties zoals Spaanse les, koor, bibliotheek en gym.

De zomervakantie in Oostkapelle voelt alweer ver achter ons. Het was goed toeven in de caravan aan de Aagtekerkseweg. Even tot rust komen na het eerste half jaar Mercy Ships. En toch ook weer terug naar Nederland om de bruiloft van onze zus Femke en Massaro mee te vieren! En terwijl ik dit stuk schrijf is het alweer Oktober en zitten we hier in Tenerife nog elke dag in een warm zomer zonnetje.

De wisselingen van het personeel aan boord gaat door, zo zijn er ook weer nieuwe gezinnen bij gekomen en vertrekken er mensen. We wennen eraan en leren nog elke dag nieuwe namen.

Laatst was het open cabin avond, een avond waarop de bemanning zijn deur open kan zetten en er overal wat lekkers valt te halen of een spelletje is te doen. Zo een moment geeft de mogelijkheid voor anderen om eens even binnen te kijken in een ander soort cabin, en schept extra gelegenheid voor een praatje en een leuk contact moment.  Zo konden mensen in onze cabin genieten van pepernoten, kruidnoten en gevuld speculaas en proberen om deze Nederlandse zin met veel G’s uit te spreken: De vliegende vis vliegt de vogel achterna.  Uiteraard hebben we veel lol gehad met elkaar.

In oktober werd bij een ander gezin aan boord een baby verwacht. Hartverscheurend was het nieuws toen werd vastgesteld dat de baby bij 38,5 weken niet meer bleek te leven. Wat een verdriet voor de ouders en familie en wat een verdriet aan boord bij alle mensen en ook in ons gezin. We keken samen uit naar deze eerste Global Mercy baby… Amélie werd op 11 oktober in Nederland stil geboren.
In deze situatie merken we hoe dicht we bij elkaar leven, we wonen in hetzelfde huis, we gaan naar dezelfde kerk, onze kinderen zitten op dezelfde school, de mannen zitten op dezelfde gang op het kantoor, we ontmoeten elkaar in dezelfde “achtertuin”, intens verbonden met elkaar en daardoor ook intens verdrietig met en voor elkaar.

Maar het leven gaat door, dat is soms hard en pijnlijk.
We zijn dankbaar dat we sterk mogen ervaren dat dit de plek is waar we mogen zijn.  Vooral de afgelopen weken kwam dit sterk op ons af.
“ Draagt elkanders lasten en vervult zo de wet van Christus”.
Dat is wat we hier ervaren, zorg dragen voor elkaar, en elkaar helpen in de lasten die we soms mee torsen. We zien elkaar veel en daardoor ontstaat er een hechte band, hierdoor kun je er echt dagelijks voor elkaar te zijn, luisteren naar de verhalen en ervaringen van anderen en tegelijk kunnen we elkaar bemoedigen in wat nodig is want ook hier draagt iedereen zijn eigen kruis met zich mee.

 
Het schip bereid zich voor op de aankomende fieldservice, en de weken en maanden vliegen voor ons gevoel om. Er wordt hard gewerkt op allerlei fronten, met name in het ziekenhuis.
Lennart is bezig om de laatste bestellingen in te voeren voor eind van het jaar, vele meetings/vergaderingen bij te wonen en ondertussen contact onderhouden met zijn toekomstige team die nu op de Africa Mercy (AFM)werken. De AFM hoopt in december ook naar Tenerife te komen en dat betekent meer mensen dus meer transport. Hiervoor moet hij een planning maken en zorgen dat alles is geregeld voordat de AFM hier arriveert. Ook wordt een planning gemaakt voor de tijd wanneer we in Senegal hopen te arriveren. Dit heeft wat voeten in de aarde omdat de nieuwe voertuigen waarschijnlijk niet op tijd arriveren. Dit werk blijft een uitdaging ;)